Strona:Ferdynand Ossendowski - LZB 01 - Męczeńska włóczęga.djvu/171

nego na terlicy przy ognisku, napoili gorącą herbatą z wódką chińską i wreszcie ocucili, mówiąc:
 — Chińczycy jadą stąd na zachód, a my musimy iść na południe...
 — Na północ! — szorstko poprawiłem mówiącego.
 — Ależ nie! Na południe...
 — Przed chwilą przepłynęliśmy przez Jenisej, a Ałgiak przecież leży na północy — z oburzeniem twierdziłem.
 — Jesteśmy przecież w Tybecie! — przekonywał mnie stary pułkownik Ostrowski. — Musimy kierować się teraz na Brahmaputrę.
 Brahmaputra... Brahmaputra!
 To słowo zakołowało w moim gorączkującym, chorym mózgu; coś huczało w głowie z łoskotem i wyciem, coś porywało do czynu i walki...
 Odrazu wszystko sobie przypomniałem, wszystko zrozumiałem. Lecz nie mogłem nic powiedzieć, gdyż ledwie ruszałem ustami i wkrótce wpadłem w niespokojny, ciężki sen, pełen obłędu i miotania się.