Abordaż — zderzenie się statków burtami.
Amir-el-bachr — arabskie słowo, oznaczające admirała.
Armata wodna — flota.
Bajdak — łódź rzeczna, żaglowa (przez kozaków używana).
Bakort — lewa burta (bok) okrętu.
Bandera lub fana — chorągiew okrętowa.
Barduna — lina, podtrzymująca maszty.
Barkasa — nazwa czółna.
Bat — nazwa czółna.
Bezan — żagiel na tylnym maszcie.
Bezanmaszt — ostatni ztyłu okrętu maszt.
Biesiadnia — kajuta, gdzie dostaje strawę i wypoczywa starszyzna okrętowa.
Bieżny — szybki.
Bosman — podoficer w załodze okrętowej.
Brasować lub garować — ustawiać żagle podług wiatru.
Bryg — 2-masztowy żaglowiec.
Bryza — słaby wiatr.
Bukszpryt — ukośny maszt, idący ponad wodą od dziobu okrętu.
Burta — bok okrętu, łodzi.
Byta — resztki rozbitego okrętu, inaczej — przypławek.
Cuma — gruba, mocna lina.
Cumka — cienka linka.
Czajka — mała, wiosłami poruszana łódź.
Czeladnia — kajuta, gdzie przebywa załoga okrętowa.
Czeladź — załoga.
Dek — pokład.
Dma — silny wiatr.
Dryf — stanie okrętu bez ruchu.
Duneta lub kasztel tylny — wzniesiona nad rufą część okrętu, gdzie się znajduje kajuta komendanta.
Fala ma różne nazwy: prysk, rolinga, szeleja, kipiel, zwara, war, dunuga.
Fladrować (o żaglach) — wisieć i tylko lekko się wydymać i opadać.
