Strona:Felicjan Niegolewski - Miłość Ojczyzny — a praca obywatelska.pdf/21

stadła domów już niemieckich, w których pokolenie przyszłe nawet wiedzieć nie będzie, że w nich polska krew płynie.
 W dawnych wiekach, gdy rycerz szedł na wojnę, wtedy jego narzeczona przypinała mu wstążkę, a to oznaczać miało — pamiętaj o Ojczyźnie i pamiętaj o mnie. Idź i odznacz się w walce z wrogiem, a wtedy, gdy wrócisz, zostanę twoją towarzyszką na wieki. — Gdyby i teraz każda dziewczyna Polska chciała to zrozumieć i powiedzieć swojemu narzeczonemu:
 Idź, pracuj, odznacz się w pracy narodowej — pokaż, żeś gorącym Polakiem, że zagrzewasz do miłości Ojczyzny towarzyszów swoich, a wtedy oddam ci rękę. — I na odwrót, gdyby każdy młodzian zażądał od swej narzeczonej dowodów tego gorącego uczucia dla cnót obywatelskich, które zdobić powinny każdą Polkę — powstawałyby nowe ogniska domowe polskie, z których już każde stanowiłoby niezdobytą twierdzę polskości.
 W młodych siła i przyszłość, dla tego, broniąc Ojczyzny i społeczności polskiej, brońmy i kształćmy dusze młodych pokoleń — przecież rozbudzać ducha narodowego — to jedno z najważniejszych zadań rodziny — to pierwszy i najważniejszy dział pracy społecznej.
 Brakiem miłości Ojczyzny, ospałością i gnuśnością w sprawach naszych nic nie osiągniemy. Bierzmy dlatego za ciężkie młoty i kilofy w szeregach zwartych pierś przy piersi — uderzmy stwardniałemi rękami w skały ospałości i gnuśności w imię tej idei, która nas pobudza do życia narodowego, krzeszmy światła jasne promieni, a echo grzmotu niech przeleci od krańca do krańca ziemi i budzi ospałych i gnuśnych.
 Tonącego angielskiego okrętu „Titanic” kapitan Smith — ginąć w falach z okrętem, zawołał przez tubę: Bądźcie Anglikami! Tak i my wobec walących