Strona:F. H. Burnett - Mały lord.djvu/149

 Cedryk odprowadził grzecznie rektora aż do drzwi, powrócił potem do dziadka, mówiąc:
 — Czy nie mógłbym teraz pójść do Kochańci? Ona tam pewnie czeka na mnie.
 Hrabia milczał przez chwilę i rzekł zamiast odpowiedzi:
 — Zadzwoń na Tomasza, on cię zaprowadzi do stajni, zobaczysz tam coś ciekawego.
 — Może już jutro pójdę do stajni — odparł chłopczyk i zarumienił się lekko — wolałbym zaraz pójść do Kochańci, ona czeka od rana.
 — No to dobrze — mruknął hrabia, marszcząc brwi — zadzwoń i każ zaprządz do powozu. Chciałem, żebyś wprzód zobaczył swego konika.
 — Konika! — zawołał Cedryk — mego konika?
 — Tak, kazałem ci przygotować małego kucyka, żebyś się uczył konno jeździć. Czy chcesz, żeby go tu przyprowadzili przed okna?
 Chłopczyk poczerwieniał cały ze wzruszenia, przytłumionym głosem wołał:
 — Konik! kucyk mój własny, nigdy nie spodziewałem się tego. O, jakże się Kochańcia ucieszy!
 — Czy chcesz, żeby go tu przyprowadzili? — powtórzył hrabia.
 Chłopczyk odetchnął głęboko i rzekł:
 — O, chciałbym tego kucyka zobaczyć, chciałbym bardzo, musi być prześliczny; ale dziś już niema czasu, Kochańcia tam czeka.