Gdy rankiem dnia następnego Sara weszła do sali szkolnej, wszystko co żyło jęło się jej przyglądać otwartemi szeroko, pełnemi ciekawości oczyma. Wszystkie uczennice — począwszy od Lawinji Herbert, która miała bezmała lat trzynaście i uważała się za dorosłą, a skończywszy na Lottie Legh, która dopiero doszła do czterech latek i była benjaminkiem szkoły — nasłuchały się już wielu wieści o nowoprzybyłej. Wiedziały — i to z całą pewnością, — że jest to uczennica, którą Miss Minchin pragnie się popisywać i po której spodziewa się wielkich korzyści dla swego zakładu. Kilka dziewczynek widziało nawet daną jej do posługi dziewczynę, Francuzkę Mariettę, która przybyła poprzedniego wieczoru. Lawinja przechodziła koło pokoju Sary i przez otwarte jego drzwi widziała, jak Ma-
