Strona:F. Antoni Ossendowski - Puszcze polskie.djvu/68

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

tem kraina jeziorna łączy się unizaną mniejszemi jeziorami ciemno-szmaragdową nitką kanału Augustowskiego. Wielka to droga wodna! Niemen litewski, nad którym rozpaczała niegdyś Ryngałła, siostrzyca Witoldowa, oddana jako zakładniczka wielkiemu komturowi krzyżackiemu, wiąże się kanałem tym z Wisłą — rzeką polską. Pomiędzy r. 1824 a 1839 przekopano ponad sto kilometrów kanału, a cała droga wodna od Niemnowa przez Czarną Hańczę, Nettę, Biebrzę i Narew do Modlina przebiega 465 kilometrów i 21 śluz. W okolicach Augustowa leży główny rezerwuar wody dla kanału. Zasilają go jeziora Sajno, Sajenek, Necko, Rospuda, Krechowieckie (dawniej — Białe), Studzieniczne, Serwy, Mikaszewo i kilka drobnych, do rozlewisk raczej podobnych lub do bagien, sitowiem i grążelami zarosłych, a przeciętych korytem niewidocznem w ich ciemnej toni.
Jezioro Necko, majestatyczne w swym niewzruszonym spokoju, obramowane otokiem boru, tam i sam ukazuje osypiska złotych piachów, wybiega płaską, cichoszmerną falą na wąski zdziar u stóp stromych spychów, uwieńczonych zielonemi koronami sosen, niby dziewice zalotne, wpatrzonych w łyskliwe zwierciadło wodne. Ale puszcza