Ładowskiego, czytamy o tych bawołach, na które polowano jeszcze w końcu XVIII-go wieku, że „po wielu miejscach w Polsce rozmnażają się i chowają je wraz z trzodami“.
Za królewską zwierzynę uważano też łosie i rysie. Zdobywano je „przełają“, gdy setki obławników pędziło tych odludków z mateczników niedostępnych. Łosie, pospolite niegdyś na Litwie i w Polsce, przetrwały u nas do końca w. XVIII-go. Za czasów wielkiego księcia Konstantego zabito ostatnią klępę w lasach moszniańskich koło Pruszkowa. W w. XIX-ym sprowadzono do Polski łosie z Rosji północnej i gatunek ten znalazł dla siebie dogodne pielesze na moczarach poleskich i w bagnistych uroczyskach puszczańskich. Polska odrodzona posiada te piękne zwierzęta, wszędzie już ochraniane w rezerwatach prywatnych i państwowych. Jelenie, sarny, daniele stanowiły pospolitszą zwierzynę, dostępną szaraczkowej niemal szlachcie, o ile posiadała szmat lasu wpobliżu puszczy, gdzie nikt, poza królem i jego gośćmi, polować nie śmiał pod groźbą ciężkich kar, to też wieńce i poroża zdobiły dawne dwory. Inne też zwierzęta
Strona:F. Antoni Ossendowski - Puszcze polskie.djvu/49
Ta strona została uwierzytelniona.
