Strona:F. Antoni Ossendowski - Puszcze polskie.djvu/150

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

CZĘŚĆ CZWARTA
PUSZCZA BIAŁOWIESKA

ROZDZIAŁ PIERWSZY
PUSZCZA MATKA

Na granicy zlewisk morza Czarnego i Bałtyku, niby zaczarowany kasztel warowny stoi najstarsza, najbardziej pierwotna, zwarta w sobie puszcza Białowieska, — tętniące serce wszystkich lasów, które powstały w tej części lądu w dobie, gdy wycofał się stąd lodowiec, pozostawiając warstwy gliny, piachów i zwaliska mniejszych i większych głazów, przywleczonych tu niegdyś z północy. W ciemnej głębi puszczańskiej, w topieliskach, „Wielkiego Nikoru“,