Prace meljoracyjne są w toku; dzięki nim zwiększa się ilość ziem użytkownych, przez co podnosi się jakościowo i ilościowo hodowla bydła; ulepszona racjonalna eksploatacja lasów otwiera drogi dla jego eksportu na rynki wewnętrzne i zagraniczne, rozszerza się horyzont dla powstania współczesnych przemysłowych warsztatów pracy i wykorzystania ukrytych obecnie naturalnych bogactw kraju. Odbić się to musi na podwyższeniu poziomu dobrobytu i stanu zdrowotności Polesia, a w niezawodnym wyniku tego — na zmianie charakteru i nastrojów ludności miejscowej. Jednocześnie bliskim urzeczywistnienia jest projekt utworzenia „Poleskiego Parku Natury“, jedynego w swoim rodzaju na kontynencie Europy. Ma on powstać na obszarze ordynacji dawidgródeckiej, położonej między Horyniem, Prypecią a wschodnią granicą państwa. Park obejmie rezerwaty zwierząt, roślin i przyrody nieożywionej. Ochrona ogarnie też krajobraz błotny, a więc torfowiska i olchową puszczę.
Nowe, rozległe, przez siebie wyłącznie stworzone przestrzenie Polska zaludnia wszędzie pierwiastkiem czysto polskim — kadrami byłych wojskowych, i pozbawionych ziemi włościan polskich.
Strona:F. Antoni Ossendowski - Polesie.djvu/192
Ta strona została przepisana.
