Strona:F. A. Ossendowski - Lenin.djvu/514

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
458
F. ANTONI OSSENDOWSKI


kiwającymi samych siebie. Bo jeśli kto jest słuchaczem Słowa, a nie czynicielem, ten podobny będzie mężowi, przypatrującemu się obliczu narodzenia swego we zwierciadle; bo się obejrzał i odszedł i wnet zapomniał, jakowy był. Lecz ktoby pilniej wejrzał w zakon doskonałej wolności i wytrwał w nim, nie stawszy się słuchaczem, ale czynicielem uczynku, ten błogosławiony będzie w sprawie swojej“.[1]
Umilknął na chwilę i, łzy ocierając, rzekł cicho:
— Kara Boża dosięgła nas ciężka, bracia i siostry, lecz błogosławcie ją, bo oto staliśmy się czynicielami Słowa, a uczynki nasze stały się Słowem wcielonem. Nic was zwalczyć nie może i potęgi piekielne, nieprawości nie dosięgną bramy duszy naszej! Podnieście serca wasze ku Niebu, a oto zstąpi wśród nas Nauczyciel i błogosławi dziatki swoje...
W tej chwili szmer przeszedł po świątyni i wszystkie spojrzenia pobiegły ponad głową stojącego przed rozwartą bramą kapłana; oczy, rozpromienione błyskiem zachwytu, patrzyły gdzieś wyżej.
Obrócił się zdumiony pop i z cichym okrzykiem padł na kolana.
Na najwyższym stopniu ołtarza, stał człowiek wysoki, chudy i rękę wznosił do błogosławieństwa.
Jasne, miękkie włosy falami spadały na ramiona, broda spływała na wyszarzałą sutannę z prostym żelaznym krzyżem na piersi; płomienne oczy ogarniały tłum; blada dłoń kreśliła w powietrzu znak ofiary i zwycięstwa Chrystusowego.
— Biskup Nekodym, więziony i męczony przez bolszewików w lochach klasztoru Sołowieckiego... powrócił! — biegł szept radosny.
Od ołtarza padły ciche, przenikliwe słowa, pełne wiary gorącej i siły niezłomnej:
— Pokój wam!
Z placu, gdzie stał tłum pobożnych, w chwili tej przedarł się do świątyni przeraźliwy głos kobiecy:
— Żołnierze zbliżają się! Ratunku!
Biskup Nekodym dźwięcznym i silnym głosem, brzmiącym rozkazem namiętnym, powtórzył:

— Pokój wam!

  1. List św. Jakóba, I, 19-25.