potoku szczawnickiego, gdzie Dunajec przerznąwszy się przez Pieniny zwraca się ku północnemu zachodowi.
Nazwę Pienin ograniczają zwykle do malowniczéj grupy przepaścistych i głębokiemi jarami poprzerzynanych wapiennych skał między Czorsztynem a Szczawnicą, chociaż to pasmo ciągnie się daléj, bo aż ku Lubowni, w prostym kierunku od północnego zachodu ku południowemu wschodowi mil pięć. Szerokość tego pasma nie przenosi nigdzie mili. Najwyższym szczytem jest Wysoka Skałka ponad Jaworkami i Folwarkiem (3318 st.). Zaś w właściwych Pieninach najwyższa iglica Grabczychy wznosi się na 3101 st. Na północ od Pienin położony Lubań, należący już do pasma Beskidów, jest od Pienin wyższy (3825 st.). Jakkolwiek Czorsztyn w prostym kierunku od kościoła w Krościenku tylko 1⅛ m. jest odległy, znaczne zakręty Dunajca na téj saméj przestrzeni wynoszą przeszło trzy razy tyle, bo przynajmniéj 3 i pół mili.
Najwygodniéj zwiedzić Pieniny od Krościenka, lubo i potokiem Słobczanym od Sromowiec niżnich, tudzież potokiem Pieńskim od Dunajca są przystępne. Najznamienitsze szczyty a raczéj iglice w téj grupie są Grabczycha wyżna i niżnia w szczycie trzech koron, Ligarki, Sokolica i Facimiech z jaskinią nad leniwém plosem[1], Berestek i Golica, tak zwana, iż przed kilkadziesiąt lat las na niéj zgorzał, także nad Dunajcem, Sosnowe, Ostra, Biała, Czerwona, Bystra Skałka i Ociemne. Pod Golicą nad Dunajcem źródło zwane studzienkami. Z Grabczychy zachwycający widok na zakręty Dunajca między Pieninami, na Czerwony Klasztor i poblizkie wioski nad Dunajcem ku zachodowi, na południe na spiskie i nowotarskie Tatry.
Najznakomitszém miejscem w Pieninach jest tak zwane zamczysko, tojest szczątki zamku ś. Kunegundy czyli Kingi, żony Bolesława Wstydliwego. Wznoszą się one na stroméj i tylko od południowego zachodu wązką ścieżką przystępnéj skale ponad potokiem Pieńskim. Kto ten zamek wystawił, nie wiadomo. Dla trudnego, a dla
- ↑ Głębina w Dunajcu.
