Przypuszczamy, że ten ostatni okres działalności Jezusa trwał mniej więcej ośmnaście miesięcy, t. j. od powrotu jego z pielgrzymki na święta Paschy w 31 roku do pielgrzymki na święto namiotów w 32 roku[1]. Zdaje się, że w tym okresie myśli Jezusa nie wzbogacił żaden nowy pierwiastek; ale natomiast wszystko, co już w nim było, rozwinęło się i znalazło wyraz potężny a śmiały.
Ideą podstawową Jezusa było od samego początku założenie królestwa bożego. Wszelako zdaje się, jak już powiedzieliśmy, że Jezus w różny sposób pojmował to królestwo boże. Raz możnaby go wziąć za przewódcę demokracyi, który chce poprostu władzy dla biednych i wydziedziczonych. Innym znowu razem królestwo boże ma być dosłownem spełnieniem się wizyi Daniela i Henocha. Wreszcie często królestwo boże przedstawia się jako państwo dusz, a zbliżające się wyzwolenie ma być
- ↑ Jan V, 1; VII, 2. Trzymamy się systematu Jana, wedle którego działalność publiczna Jezusa trwała trzy lata. Synoptycy natomiast ujęli wszystkie zdarzenia w ramy jednego roku.
