Strona:Eliza Orzeszkowa - Na dnie sumienia T. 1.djvu/324

 — Psik Burek! czy znowu pyszczek w talerzu! mój ojczulku, czy razem wyszliście z biura z panem Kazimierzem?
 — Nie moje dziecko, p. Kazimierz został tam jeszcze.
 — A dla czego został?
 — Bo miał wiele roboty.
 — Czy więcej jak zawsze?
 — Więcej moje życie. Dolej mi no jeszcze trochę barszczu!
 — Dobrze ojczulku! Psik Burek! uczepił mi się za rękaw tak, że rozlałam barszcz na obrus. A dla czego p. Kazimierz ma teraz więcej zajęcia jak wprzódy?
 — Bo został niedawno regestratorem?
 — Wiem o tem. Ale czyto już zawsze p. Kazimierz będzie miał tak wiele zajęcia, i tak późno będzie z biura wychodził?
 — Nie, moja droga, wkrótce mu dadzą pomocnika.
 — A dla czego teraz go niema?
 — Bo ten który był pomocnikiem regestratora, awansował na wyższą posadę.
 — Aha! a któż teraz będzie pomocnikiem pana Kazimierza?
 — Niewiadomo jeszcze, podobno p. Ignacy.
 — No, już teraz to trzeba Burka nakarmić, biedak okropnie głodny.