W pierwszych dniach grudnia 1862 r. odbywał Edmund Różycki, wraz z Ant. Cham., podróż do Warszawy: chodziło o wyrozumienie ostateczne zamierzonych działań tamecznej, przedpowstańczej konspiracyi. Podróż trwała dni kilka zaledwie. Wrócono z twierdzeniem stanowczem, iż konspiracyjne działania stoją na pochyłości prowadzącej do wybuchu... Przewidywano już wówczas w Warszawie brankę massalną, przewidywano też zarazem, iż ona ostatecznie przechyli szalę przeznaczeń... iż nikt i nic nie wstrzyma wielotysięcznego sprzysiężenia od ujęcia za oręż...
Po sześciu zaledwie tygodniach przewidywania ziściły się ...
Nie piszemy w niniejszym szkicu biograficznym zarysu walki ówczesnej, a przeto stajemy zdala od wszelkich roztrząsań, tyczących się robót przygotowujących ruch zbrojny w zabużańskich okolicach. Obecnie jedynie pragniemy nakreślić bodaj ogólne kontury postaci Edmuda Różyckiego i jego udziału w rzeczonej walce.
Wybuch styczniowy w Królestwie rozstrzygnął o zachowaniu się dalszem ziem zabużańskich i zaniemeńskich. Powstanie w rzeczonych ziemiach stało się już tam kwestyą niedługiego czasu.
Walka na Litwie, dorywcze wystąpienie w Inflantach były niejako zapowiedzią, iż rychło fala ruchu zbrojnego uderzy o południowe okolice, rozleje się na przestworzach ziem zabużańskich. Usiłowania Edm. Różyckiego wstrzymywały wybuch
