Strona:Edmund Jezierski - Ze świata czarów.pdf/64

 — Któż ci to pozwolił?
 — Gdy co robię, nie mam zwyczaju nikogo pytać o pozwolenie.
 — Jak śmiesz na mojej ziemi i z moich drzew łyka obdzierać! — zawołał rozgniewany niemczyk — ja tylko jestem tu panem, i nikt bez mego zezwolenia przebywać tu nie może; jeżeli nie wygrasz zakładów, jakie ci przedłożę, natychmiast marnie zginiesz.
 — Zgoda! — odrzekł Uburtis — ale gdy wygram, co mi dasz?
 — Kapelusz pełen pieniędzy.
 — Dobrze; jakiż więc będzie pierwszy zakład?
 — Sprobujemy się, kto silniejszy.
 — Bardzo dobrze.
 — Więc bijmy się!
 — Dajżeż spokój; co tobie do mnie się porywać, kiedy nawet stuletniemu dziadowi memu, który oto o kilkadziesiąt kroków śpi, nie dasz rady.
 Mówiąc to, Uburtis wskazał na leżącego opodal niedźwiedzia.
 Poskoczył niemczyk do misia i chwycił go oburącz za szyję. Rozbudzony nagle ze snu niedźwiedź rozgniewał się srodze, schwycił go za ramiona, rzucił o ziemię i począł bić potężną swą łapą tak, że niemczyk tylko cicho jęczał. Zmordowany, zbity, z tru-