∗
∗ ∗ |
Tymczasem Katarzyna pięła się coraz wyżej po drabinie dostojeństw i zaszczytów. W dniu 23 grudnia 1721 r. Senat i Synod, na rozkaz Piotra, przyznały jej jednomyślnie tytuł imperatrycy, przyczem uznaną została za następczynię tronu.
W dwa lata potem odbyła się uroczysta jej koronacja w soborze Uspienskim w Moskwie.
Ceremonją tą Piotr postanowił olśnić wszystkich.
Korona, specjalnie zamówiona, przepychem swoim przewyższała znacznie wszystkie inne, używane przy poprzednich koronacjach caryc. Ozdobiona brylantami i perłami, z olbrzymim rubinem na szczycie, ważyła około czterech funtów i posiadała wartość półtora miljona rubli. Wykonaną była przez jednego z rosyjskich jubilerów Petersburga. Sukni nowej imperatorowej nie można było wykonać w newej stolicy, przywieziono więc ją z Paryża i kosztowała ona cztery tysiące rubli.
Po odpowiednich ceremonjach, Piotr sam włożył koronę na głowę żony. Klęcząc przed ołtarzem, Katarzyna płakała i chciała objąć ramionami kolana cara, lecz ten z uśmiechem podniósł ją i wręczył jej jabłko, symbol godności carskiej, zatrzymując przy sobie berło, znak władzy.
