Przejdź do zawartości

Strona:Edmund Jezierski - Katarzyna I.djvu/73

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

dowoleniem i znów brał się do swej katowskiej Toboty.
Wyrok śmierci był już zdecydowany, zastanawiał się tylko Piotr nad rodzajem wykonania go. Tedy Katarzyna zlitowała się nad niedolą syna carskiego, i w dniu 26 czerwca posłała Aleksemu swego nadwornego chirurga, Hobby’ego, który mu otworzył żyły...
Śmierć ta ocaliła Aleksego od najsroższych dalszych tortur, a jednocześnie ocaliła Katarzynę od smutnej bardzo doli, w razie wstąpienia jego -na tron, a zarazem zapewniła dziedzictwo tronu w przyszłości synowi jej, Piotrowi...


∗                ∗

Po pozbyciu się w ten sposób najpoważniejszych rywalek i spółzawodników, Katarzyna przypomniała sobie naraz rodzinę swoją, prostych włościan liflandzkich i po długim namyśle postanowiła sprowadzić ich na dwór carski, ażeby w ten sposób powiększyć liczbę stronników swoich...
Wątpić należy bardzo, ażeby po tylu latach rozłąki i obojętności zbudził się nagle w jej sercu tak gorący sentyment do tych najbliższych, stojących na nizinach społecznych, o czem ona sama rada byłaby bardzo zapomnieć...Współcześni kronikarze twierdzą, że raczej przyczynił się do tego wypadek, i że nie miała ona innej drogi wyjścia...