Strona:Edmund Jezierski - Katarzyna I.djvu/103

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Na carskim tronie Romanowych, dynastji, którą rozpoczął syn nabożnego wielce patrjarchy Filareta, Michał Fieodorowicz, sam również wielce nabożny i surowo strzegący czystości życia rodzinnego, po upływie stulecia — zasiada nierządnica i pijaczka, a przy jej boku, w charakterze pierwszego ministra i doradcy—złodziej i kupler...
Pałac carski, prawie natychmiast po objęciu władzy przez Katarzynę, przybrał zupełnie jawnie wygląd domu rozpusty i karczmy... Pijaństwo odbywało się tam prawie bez przerwy, a wódka i wino płyną strumieniami.
Toć przecież wpływy państwa rosyjskiego przez cały okres panowania Katarzyny, a więc przez dwa lata zaledwie, wyniosły wszystkiego -osiemnaście miljonów rubli, z czego na trunki same wydane zostało przez dwór ni mniej ni więcej tylko miljon rubli, a więc prawie 6 procent.
Suma poważna, jeżeli weźmie się pod uwagę ówczesną wartość rubla.


∗                ∗


Wymownym wielce jest wyciąg z księgi rachunkowej Katarzyny:
„W dniu 25 września 1725 r., a więc już po śmierci Piotra,—raczyła jej carska mość ofiarować księżnie Anastazji Piotrownie Golicynoj (księżnej-ihumenji orgji poprzedniego panowania), dziesięć czerwońców za to, że wypiła przy stole