Ta strona została przepisana.
40
HAMLET.
Która nad morzem czoło zawiesza?
Gdy weźmie inną straszną postawę,
Która ci może rozum pomiesza,
I oszalejesz? pomyślże o tém:
Miejsce to wszystkich nabawić może
Bez innych przyczyn głowy zawrotem,
Gdy spojrzą w przepaść straszną, gdzie morze
Ryczy pod skałą.
HAMLET.
Ciągle mię wabi: —
Idę, postępuj.
MARCELLUS.
Panie, nie pójdziesz.
HAMLET.
Ręce usuńcie.
HORACIO.
Miarkuj się, Xiąże:
Za nim nie pójdziesz.
HAMLET.
Los mój mię wzywa:
Żyły w mém ciele mocą napręża,
Jakoby nerwy lwa Nemejskiego.
(Duch daje skinienie)
Zawsze mię woła; — Puśccie, panowie; —
(wyrywa się od nich)
Widmo, na Boga, z tego uczynię,
Kto mię zatrzyma: — na bok, powiadam:
Duchu postępuj, idę za tobą.
(wychodzą Duch i Hamlet).
HORACIO.
Przez wyobraźnię odszedł od siebie.
