Strona:Dzieła Williama Shakspeare II tłum. Hołowiński.djvu/20

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
10
MAKBET.

Cierpiąc siedem noc i dziewięćkroć dziewięć,
Straci zdrowia moc, schudnie i zniszczeje;
Jeśli jego barkę w głębiach nie zanurzę,
To skołatam ją przez burzę.
Patrzaj, co mam.

DRUGA CZAROWNICA.

Pokaż mi, kochana.

PIERWSZA CZAROWNICA.

Oto palce mam rotmana,
Co utonął śród powodzi,
Gdy do domu wracał.

(słychać bębnienie.)
TRZECIA CZAROWNICA.

Bicie tarabana;
Makbet nadchodzi.

WSZYSTKIE TRZY RAZEM.

Ręka w rękę, siostry wróżki,
Świat obiegły nasze nóżki,
Tak się kręćmy w kolo, w koło;
Trzykroć tobie, trzykroć sobie,
Jeszcze trzykroć, dziewięć zrobię:
Dość! skończone czarów koło.[1]

  1. (a) Z odwróconą twarzą kręciły się po trzy razy dla każdej, nalewo, na prawo i znowu na lewo; tym sposobem miejsce zaczarowane było i kto wszedł w to koło, zostawał pod wpływem czarów; stąd Makbet wstąpiwszy w to koło, odszedł prawne od siebie i napełnił się dumą i myślą mordu: Banko stojący za kołem zachował spokojność i nie należał do żadnéj zbrodni.