Strona:Dzieła Wiliama Szekspira T. II.djvu/66

 Który bynajmniej was nie prosił, owszem
 Zbył was drwinkami?
Trzeci obywatel. On nie zatwierdzony
 Jeszcze; możemy go jeszcze odpalić.
Drugi obywatel. I odpalimy; ja pięćset mieć będę
 Głosów po temu.
Pierwszy obywatel. Ja tysiąc; nie licząc
 Półgłosów, które się przypną w dodatku.
Brutus. Idźcież, nie tracąc czasu, uwiadomić
 Waszych przyjaciół, że sobie obrali
 Konsula, który ich z swobód obierze,
 Głos im ukróci jak psom, które często
 Bywają bite za szczekanie, chociaż
 Na to są, żeby szczekały.
Sycyniusz. Zgromadźcie
 Ich i po zdrowem rozważeniu rzeczy
 Jednozgodnymi głosy odwołajcie
 Wasz niedorzeczny wybór. Przypomnijcie
 Im jego dumę i nienawiść ku wam.
 Nie zapomnijcie im także nadmienić,
 Z jaką on wzgardą był dla szat pokory,
 Jak się z was, niby prosząc, naigrawał,
 Ale naówczas afekt wasz ku niemu,
 Wzgląd na zasługi jego nie pozwolił
 Wam pilnie baczyć na jego obejście,
 Którem niegodnie i uwłaczająco
 Zakorzenionej nienawiści ku wam
 Jawny dał dowód.
Brutus. Złóżcie całą winę
 Na nas: powiedźcie, żeśmy pracowali
 Usilnie nad tem, ażebyście (w razie,
 Jeżeli k’temu nie zajdzie przeszkoda),
 Poparli jego elekcyę.
Sycyniusz. Powiedźcie,
 Żeście mu dali wasze wota raczej
 Wskutek naszego rozkazu, niż wskutek
 Własnej skłonności, i że ważąc w myśli
 To, co wam zrobić kazano, z tem, co wam
 Zrobić przystało, w chwili roztargnienia