IX. Czegóż nie dokazywał: naprzód senatorom, jak przystało na bezbożnych, wszystkie zaszczyty wydarł; najwyższe z najniższemi stany zrównał, zaburzył, pomieszał; władzę przedniejszych obywateli obalił; dotąd się jeszcze nie uspokoił. Opuszczam K. Flaminiusza[1] i dawniejszych trybunów; jaka powagę przedniejszym obywatelom trybunat Tyb. Gracha[2] zostawił? Ale co mówię? na pięć lat pierwej D. Brutusa i P. Scypiona[3], jakich i jak wielkich mężów! człowiek ze wszystkich najostatniejszy i najpodlejszy, K. Kuryacyusz, do więzienia wtrącił, czego przedtem nigdy nie bywało. A. K. Grachus, nie odmieniłże temi sztyletami i oszczepami, które, jak mówił, sam po Forum rozrzucił, żeby się niemi obywatele mordowali, nie odmieniłże całego stanu Rzeczypospolitej? Mamże o Saturninie, o Sulpicyuszu[4] i o innych mówić? których gwałtom odjąć się Rzeczpospolita bez siły oręża nie mogła. Na co wreszcie szukać dawnych i cudzych przykładów, kiedy mamy świeże i nasze? Kto kiedy byłby tak śmiały, tak na nas zawzięty, iżby pomyślał o zachwianiu naszego stanu, bez zaostrzenia na nas miecza jakiego trybuna? ale nie znajdując go
- ↑ K. Flaminiusz, trybun ludu z konsulatu L Post umilisz; Albina i Sp. Karwiliusza Maxyma, roku 234 przed Chr., wniósł prawo rozdzielające między grunta kraju Piceńskiego, zkąd Gallowie Senonowie zostali wypędzeni, a za swego drugiego konsulatu, roku 217, przegrał przeciw Annibalowi bitwę nad jeziorem Trazymeńskiem, gdzie stracił 15,000 ludzi i sam poległ.
- ↑ Tyb. Grachus był synem Tyb. Gracha, dwa razy konsula, i Kornelii córki Scypiona Afrykańskiego starszego. Został trybunem 132 roku, w następnym zabity. — Brat jego, K. Grachus był trybunem przez dwa lata, 123 i 122, w następnym zabity. Znane są z historyi ich szlachetne usiłowania polepszenia losu ludu, które przywodząc do skutku, padli ofiarą możnowładnej szlachty. Prawa Kaja są: judiciaria, de provinciis ordinandis, de tergo civium, agraria, i inne.
- ↑ P. Korneliusz Scypio Nazyka i D. Juniusz Brutus Callaicus byli konsulami 138 roku.
- ↑ Obacz o Saturninie wstęp do mowy za K. Babiriuszem, w drugim tomie mów Cycerona mego tłumaczenia p. 173. — Trybun Sulpicyusz z 3000 gladiatorów stawił Sylli czoło roku 88. Livius, epitome 77. O jego wymowie Cyc. de Oratore, I, 22, 29, II, 21, III, 8, 36; Brutus, 49, 55, 63, 88, 89. Jest on jedną z osób rozmawiających w pierwszem z tych dzieł.
