z bratem Publiuszem; i że, ponieważ ten ostatni przyozdobił się nazwiskiem wziętem od pokonanej Afryki, Lucyusz przybrał także nazwisko od podbitej Azyi[1]. W tej także wojnie zajaśniało męztwo M. Katona, twego pradziada; a ponieważ nie wątpię. Katonie, że był takim jakim cię widzę, czyby pojechał na te wojnę ze Scypionem[2], gdyby myślał że mu przyjdzie bić się tylko z kobietami? Ani senat nie czyniłby o to z Publiuszem Afrykańskim, żeby pojechał w urzędzie legata na pomoc bratu, on, który niedawno wypędziwszy Annibala z Italii, wyrzuciwszy go z Afryki, upokorzywszy Kartaginę, uwolnił Rzeczpospolite od największego niebezpieczeństwa, gdyby tej wojny za wielka i trudna nie uważał.
XV. Jeżeli pilnie zważycie, jak był potężny Mitrydates, co dokazał, jakim był człowiekiem, dacie mu bez wątpienia pierwszeństwo przed wszystkimi królami, z którymi lud Rzymski wojnę prowadził. Tenci to król, którego L. Sylla, na czele licznego i walecznego wojska, w kilku bitwach tylko podrażnił[3], któremu ten wódz pewnie niepospolity, że nie więcej nie powiem, z całej najechanej przez niego Azyi spokojnie wyjść pozwolił; tenci to król, którego L. Murena, ojciec mego klienta, zacięcie i niezmordowanie nękał, ale poskromiwszy go bardziej niżeli pokonawszy, zostawić musiał; tenci to sam nakoniec, który po kilku latach wypoczynku użytych na powiększenie wojska i obmyślenie nowych sposobów prowadzenia wojny, tak się wzmógł na siły, tak rozległe powziął zamiary, iż rościł nadzieję że będzie mógł Ocean z rontem, zastępy Sertoriusza ze swojemi połączyć. Posłano na tę wojnę dwóch konsulów, z których jeden miał polecenie ścigać Mitrydatesa, drugi Bitynią zasłaniać. Klęski poniesione przez tego ostatniego na morzu i na lądzie powiększyły niezmiernie potęgę i sławę tego króla[4]. Ale L. Lukullus
- ↑ L. Scypio kierowany przez brata Publiusza, rozbił u stóp wzgórków Sypilskich blizko Magnezyi wojsko Antiocha roku 190. Appian, Syr. IV.
- ↑ Omyliła tu pamięć Cycerona; bo Kato nie ze Scypionem, ale z Acyliuszem Glabrionem na wojnę pojechał, i nie w Azyi, ale w Grecyi z Antiochem wojował, gdzie przy Termopylach walne odnieśli zwycięztwo roku 191. Plutarch, Cato, 17—21. Livius, XXXVI, 18, 19. Sam Cycero błąd ten sprostował kładąc w dziele de Senectute w usta Katona te słowa: Tribunus militaris depugnavi apud Thermopylas, M'Acilio Glabrione consule.
- ↑ Pod Cheroneą i pod Orchomenami roku 86.
- ↑ Rok u 74 konsul M. Aureliusz Kotta, nie czekając na kollegę Lukulla,
