stało się własnością ludu Rzymskiego. Racie wiec Alexandryą skrycie o jej posiadanie ubiegającym się, kiedyście się im oparli otwarcie o nię walczącym[1]? Co, przez bogów nieśmiertelnych! trzymacie o tych zamiarach? Sąli to projekta ludzi trzeźwych, czy marzenia pijanych? pomysły mądrych, czy życzenia szalonych? Zobaczcie teraz jak w następnym artykule ten niecny hultaj zawichrza Rzeczpospolitą, jak od przodków naszych pozostawione nam posiadłości trwoni i rozprasza, jak ten marnotrawca nie dba o majątek ludu Rzymskiego, równie jak o swój własny. Spisuje w swojem prawie dobra publiczne, które mają przedać decemwirowie, to jest ogłasza lieytaeyą publicznego majątku. Chce kupić grunta, żeby je na części podzielić: a gdzie pieniądze? wymyśli zapewne i poda jakiś na to sposób. W poprzednich artykułach znieważona tylko była godność ludu Rzymskiego, imię naszego państwa podane w nienawiść świata, spokojne miasta, grunta sprzymierzeńców, prawa królów decemwirom podarowane: tu idzie o dostanie gotowych, brzęczących pieniędzy.
Oczekuję co czujny trybun ludu bystrym rozumem wymyśli. «Trzeba, powiada, przedać las Skantyjski[2].» Czy znalazłeś ten las między pustkami, czy jako pastwisko w xięgach cenzorów zapisany? Jeśliś co nowego wyszperał, wynalazł, z ukrycia wygrzebał, możesz, choć się nie godzi, to zmarnować, ponieważ tak ci się podoiła, ponieważ odkryłeś. Ale las Skantyjski miałżebyś przedać za naszego konsulatu, i dopóki ten senat potrwa? targnąć się na jakikolwiek dochód publiczny? wydrzeć ludowi Rzymskiemu środki prowadzenia wojny i utrzymania w świetnym stanie pokoju? Sambym się wtenczas uznał za gnuśniejszego konsula w porównaniu z dzielnymi mężami, którzy za czasu przodków naszych konsulami byli, ponieważ powiedzianoby o mnie, że dochodów za ich konsulatu dla ludu Rzymskiego nabytych, za mego konsulatu utrzymać nawet nie można było.
II. Rullus przedaje wszystkie posiadłości w Italii porządkiem jedne po drugich, w czem jest bardzo dokładny, bo żadnej nie
