brzegiem do grzbietu; w górnym brzegu zrównaj je z innemi kartkami i utkwij szydło przy grzbiecie tu, gdzie chcesz rznąć.
Odwinąwszy kartki, będziesz miał dwa znaki dla noża. Brzeg dolny oznacza się drucikiem, przykładając go w dwu miejscach, czyli mierząc od górnego brzegu. Do obrzynania brzegów krótkich wstawia się książkę tak, aby była zwrócona przodem na dół, a grzbietem do piersi twoich.
Po oberznięciu całkowitem, książka powinna w obydwóch końcach trzymać węgielnicę, jeśli więc który róg jest zadługi, to go obrównaj.
Oprawiając kilka tomów jednego dzieła, każdy osobno, trzeba ich miarę ściśle zachować i nie zrobić jednego krótszym, a innego dłuższym, bo toby je szpeciło. Wymierzaj je więc i obrzynaj tak umiejętnie, aby postawione na stole tworzyły niby jedną książkę, a nie różniły się długością i szerokością. Aby to dobrze wykonać, można je obrzynać na miarę najpierwszej oberzniętej, albo kłaść po kilka na kupę i razem obrzynać. Przy ostatnim sposobie zyskuje się na czasie, bo się znaczy i obrzyna niby jedną. Ale do tego trzeba dobrej wprawy.
Wiesz już o tem, iż okładki robi się z tektury grubszej lub cieńszej, stosownie do książki, a tekturę pokrywa się skórą, płótnem lub papierem; ale o tem potem, a teraz wróćmy do tektury.
