Strona:De Segur - Gospoda pod Aniołem Stróżem.djvu/168

 — Tak samo, jak jeszcze byłeś malutki, wymawiałeś ten wyraz ojciec, dzisiaj brzmienie głosu twego wcale nie zmieniło się; wyraz ten dźwięczy w twoich ustach jak dawniej.
 — Mój kochany przyjacielu, odezwał się teraz generał widocznie wzruszony, cieszę się niewymownie, że cię widzę szczęśliwym. W istocie sprawia mi to większą radość... niżbym ja doznał... poślubiając od razu wszystkie dziewczęta którym oświadczyłem się w Bagnoles. Więcej się czuję zadowolonym, niż gdybym Moutier, Elfy i wszystkich tutaj przysposobił sobie za moją własną rodzinę,
 Wówczas Derigny powstał a czyniąc honor wojskowy, rzekł:
 — Serdecznie za to dziękuję panu generałowi.
 Potem zaś dodał.
 — Jakim się to jednak stało cudem, że w miejscu o dwadzieścia mil oddalonym od domu, w których zostawiłem moje dzieci, tu ich znajduje?
 — Dobry, miłosierny Bog zesłał nam poczciwego Moutier, który ich tutaj przyprowadził, odpowiedziała pani Blidot.
 — I Matka Boska, drogi ojcze, do której się zawsze modliłem, jak mi to nakazywała moja zmarła matka.
 — Czy też przypominasz ją sobie, kochany Jakóbie? zapytał Derigny.
 — Bardzo dobrze, ojcze, tylko rysy jej twa-