Ta strona została uwierzytelniona.
Wszystkie te myśli budzi anielica,
Która niedawno nam się tu zjawiła:
Mnie, żem zbyt długo patrzył się w jej lica,
O mało życia moc nie opuściła;
Ranę zadała mi miłości siła.[1]
Jęczeć wciąż będę — tak mnie pali blizna,
Choć niepokoju dusza ma nie wyzna.
- ↑ IV. 5-7. Brzmi w oryginale:
Perocch’io ricevetti tal ferita
Da un, ch’io vidi dentro agli occhi sui,
Ch’io vo piangendo, e non m’acqueto pui.
