Ta strona została uwierzytelniona.
118
To Konstancyji wielkiej duch się jarzy,Co z Szwabii wichru wtórego na tronie
Wydała trzeci[1], kres rzymskich cesarzy«.
121
Tak rzekła. Potem — słucham — z ust jej wionieAve Maria i nucąc przepadnie
Niby rzecz ciężka rzucona na tonie.
124
Wzrok mój, dopóki mógł ją ścigać snadnie,Biegł za nią; skoro kształty jej się zwiały,
Na celu pragnień swoich znów się kładnie
127
Ku Beatryczy obrócony cały.Lecz grom piękności jej mię zpiorunował
Tak, że źrenice zrazu nie zdzierżały
130
I usta moje pytające skował.
PIEŚŃ IV.[2]
1
Prędzej człek wolny głodem się zamorzy,Nim z dwojga potraw równo podniebienie
Nęcących jednę na zębie położy.
4
Śród pary wilków równe zalęknienieUczuwa jagnię; z takimże namysłem
Staje pies czwany między dwa jelenie[3].
7
Jeślim więc milczał i w źródle wytrysłemWiedzy nie czerpał, ni wstyd, ni się szczycę:
Bo między dwiema chęciami zawisłem.
10
Milczałem, ale wydawało liceJaśniej niż gdybym chciał użyć słów wiela,
Moje pragnienia i moje tęsknice.
- ↑ W. 119—20. Z Szwabii wichru wtórego — Wydała trzeci. Cesarze z domu szwabskiego nazwani wichrem, jako że panowanie ich było burzliwe a przelotne. Przez wyraz vento inni rozumieją popędliwość czy pychę cesarza Henryka; jeszcze inni pojmują vento jako imiesłów, zam. venuto, zatem: drugi z rodu szwabskiego; trzecim jest Fryderyk II, nazwany kresem cesarstwa rzymskiego, jako że ostatni rzeczywiście potężny władca. Manfred, syn jego, ostatni z Hohenstaufów, zginął w bitwie pod Benewentem, 1226 r.
- ↑ I. Sfera księżyca. C. d.
- ↑ W. 1 6. Kwestja »wolnego wyboru« z dwu rzeczy równorzędnych należała do poważnych zagadnień filozoficznych; porównanie o »człowieku głodnym« znajduje się w Summie Tomasza z Akwinu I. (2). 13. 6., następne u Owidjusza, Metam., V. 164.
