§. 74. Najgłówniejsze spójniki są:
ab, ale
ven, gdy
i (id p. samogl.) także
büfo, nim
jüs, do, aż
bi, że
du, podczas, gdy
yed, przecież
noe-soi nie tylko, lecz także
do, chociaż—
u (p. uamog. ud) albo
bi, ponieważ
if, gdy
äs, tak jak
dat, aby
das, że
ibo, (ibö f. pyt. ponieważ) bi
ga, przecie
uf-ud, albo-albo
sis, od
sod, lecz
ä — ä (äd-äd) tak-jak
tos, wbrew, pomimo
e (ed) i, a
ni-ni, ani-ani
ifi, jeżeli, także
kludo, więc
plas, zamiast
ka, niż (comp.)
§. 75. Najbardziej używane są:
ag, niestety!
suso, hejże!
ö, aj! jej
stopö, stój!
löpö; na
vu ku
lifö, bywaj zdrów!
maj, majö, marsz!
yu, gwałtu!
bafö, brawo!
ga, przeeież, nareszcie!
mofö, precz, fora, won!
lü, he (nawoływanie)
is, tu
spidö, spiesznie, prędko!
adyö, żegnaj do widzenia!
sö, pst!
takedö, cicho!
