Strona:Czesław Czyński - Nauka Volapüka w 12-stu lekcjach.pdf/11

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

§. 32. Wskazujące zaimki są:

at ten, ce (franc.) öt ten sam (le même)
et ów, ce eit tamten
it sam, même iet ów sam
ot ten sam öt właśnie ten
ut ów (celui) üt właśnie ów
votik inny söm właśnie taki
balimik jeden (l’un) balim votim inny.
votimik drugi (l’autre)

§. 33. Wskazujące zaimki stoją po rzeczowniku i zastoso­wanie tychże odpowiada zupełnie zastosowaniu przymiotników.
§. 34. Pytające zaimki są:

Kim kto kios które? kiöp gdzie?
kis co? kimik co za jeden, jaki, kiüp kiedy?
kiom który lik jak? kikod czemu?
of-kim która kiplad gdzie?
kif kto (żeński) kipladi dokąd
kiof która („) kibid jak daleko? itd.

§. 35. Względne zaimki są tylko: kel który, ji-kel (of-kel) która, kelos które (to co).
§. 36. Nieokreślne zaimki są:

Ek ktoś bos coś, som taki
nek nikt nos nic
alim każdy ans kilka
sembal jakiś mödik wiele
nonik żaden nemödik mało
alik każdy mödumik więcej itd.
valik wszystko


§. 37. Liczebniki (Numeralia).
bal 1 fol 4 vel 7
tel 2 lul 5 jöl 8
kil 3 mäl 6 zül 9

§. 38. Dziesiątki urabiają się z jednostek przez dodanie litery „s“ n. p.

bals 10 fols 40 vels 70
tels 20 luls 50 jöls 80
kils 30 mäls 60 züls 90