Ta strona została przepisana.
UPANISZADY299
9. Avidyi ślepe hołdowanie
W głęboką, mroczną wiedzie głuszę,
Lecz w głębszą oćmę grąży duszę,
Kto Vidyi ślepą cześć oddaje.
10. W inny wiedzie świat Avidya,
W inny Vidya w każdem słowie,
Tak uczyli nas mędrcowie,
Pramistrze tak nam przekazali[1].
11. Gdy zaś Vidyę i Avidyę
Wskróś przenikną ducha oczy,
Przez nie społem duch przekroczy
Wyzwolony w nieśmiertelność.
12. W mroki wiedzie, kto poucza:
„Świat się stawa ku nicości.“
Większa oćma w wierze gości,
Że do czegoś świat się stawa.
13. Od stawania się, zaniku
Wręcz odmienne w każdem słowie;
Tak uczyli nas mędrcowie,
Pramistrze tak nam przekazali[2].
14. Gdy stwarzanie, znicestwianie
Wskróś przenikną ducha oczy,
