Chcąc wznieść budynek, musimy się zastanowić, dla kogo i w jakim celu go stawiamy, albowiem jest to w ścisłym ze sobą związku. Jeżeli ma to być dom mieszkalny, to aby uniknąć zbyt ciemnej strony północnej, i zbyt jasnej — południowej, nasz budynek powinien stać w ten sposób, aby kierunek 4-ch stron świata trafiał na węgły, czyli rogi domu, przez co unikniemy zbyt ciemnych i zbyt jasnych frontów.
-Rys-7.png)
Jeśli chodzi nam o inwentarz, to zawsze powinno się starać, aby wejście do budynku było zwrócone na południe, t. j. na najsłoneczniejszą stronę. Gdy zaś chodzi o lodownię, to wejście do niej powinno prowadzić od północy. Dla magazynów i składów kierunek światła małą gra rolę.
Rozumie się, trzeba również mieć na uwadze, aby miejsce, obrane pod stawiany budynek, było suche i leżało na odkrytem wzniesieniu. Nic bowiem nie pomogą najkorzystniejsze kierunki budynku, jeśli go postawimy na bagnie, w zagłębieniu, dokąd ściekają wody atmosferyczne, lub też jeśli wybudujemy go pod samą górą, albo też w gęstym lesie.
Wobec tego, iż nie możemy zawsze wykorzystać wszystkich warunków, dogodnych dla wznoszenia budynków, powinniśmy się usilnie starać w ten lub inny sposób uniknąć tych ujemnych danych, jakie stwarzają warunki niedogodne.
Po obraniu miejsca pod budynek, obiera się zasadniczą linię frontu domu. Następnie, oznaczywszy na gruncie linie ścian zewnętrznych, t. zw. osie budynku, zabija się w odległości 1 metra od kątów osi t. zw. opłotki, t. j. mocne i dość cienkie baliki z przybitemi do nich deskami. (Rys. 7). Na tych opłotkach, wysokości około 60 cm., oznacza się dokładnie, do prostego kąta, osie ścian i przez odpowiednie nacięcia na kantach desek, przeciąga się sznury.
Na tych samych opłotkach oznaczyć należy szerokość rowów, grubość ścian i odstępów w fundamentach. Takie opłotki z naciągniętymi sznurami nazywają się rusztowaniem sznurowem (Rys. 8).
Podobne rozplanowanie jest konieczne, aby dokładnie wskazać kopaczom, w jakim kierunku i jakiej szerokości mają wykonać rowy fundamentowe. Ma
