Kapłan ukląkł i zaintonował ten wzniosły, do głębi wzruszający duszę każdego, hymn:
| · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · |
„Święty Boże! — Święty mocny! — Święty a nieśmiertelny! — Zmiłuj się nad nami!“
| · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · |
Wszyscy padli na kolana, sztan ary się pochyliły jeszcze niżej, pieśń nabożna leciała hen ku niebiosom, gdzie na zachodzie paliły się wszystkie kolory tęczy, złociły — srebrzyły okoliczne pola łąki i lasy, przesiewały się przez złoto — purpurowe liście olszynki, rzucając blaski i cienie na ten rozmodlony lud, który kornie schylony błagał:
| · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · |
„O Jezu! Jezu! Jezu! — zmiłuj się nad nami!“
| · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · |
Pieśń umilkła, głęboka cisza zaległa, lecz wkrótce buchnęła ku niebu ta straszna skarga bluźniercza;
| · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · |
„A gdzież ten ojciec, a gdzież ten Bóg?“
| · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · |
Powietrze napełniło się skargą, jękiem i łkaniem wraz z ludem łkały drzewa, pola, łąki i okoliczne lasy, łkała cała przyroda. Na zachodzie złote blaski gasły powolnie, zamieniając się w ton ołowiano-czarny, jak dola tej nieszczęsnej krainy! — A z tysiącznych piersi jak huragan, to wybuchała grzmotem, to cichła, to błagała, to znów bluźniła pieśń straszna, aż w końcu zabrzmiała tryumfem:
| · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · |
„I z Archaniołem Twoim na czele
Pójdziemy wszyscy na wielki bój
I na drgającem szatana ciele
Zatkniemy sztandar zwycięski Twój!“
............
