Strona:Bolesław Raczyński - Teorya muzyki.djvu/57

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
Autentyczne: Plagalne:
Jońska: c, d, e, f, g, a, h, c. Hypojońska: g, a, h, c, d, e, f, g,
Dorycka: d, e, f, g, a, h, c, d. Hypodorycka: a, h, c, d, e, f, g, a.
Frygijska: e, f, g, a, h, c, d, e. Hypofrygijska: h, c, d, e, f, g, a, h.
Lydijska: f, g, a, h, c, d, e, f. Hypolidijska: c, d, e, f, g, a, h, c.
Mixolidijska: g, a, h, c, d, e, f, g. Hypomixolidijska: d, e, f, g, a, h, c, d.
Eolska: a, h, c, d, e, f, g, a. Hypoeolska: e, f, g, a, h, c, d, e.

Podział gam greckich na autentyczne i hypo, nie jest czysto teoretycznym, zewnętrznym podziałem, lecz ma zastosowanie w praktyce.
Niżej zestawione dwa chorały okazują dobitnie, że pierwszy (a) jest w gamie jońskiej, drugi (b) w hypojońskiej.

a)


W nowej literaturze muzycznej znajdują się też motywy w gamach plagalnych pisane (n. p. Beethovena z IX symfonii (D-dur plagalne).