są Mobedowie czyli kapłani, w ważnych wypadkach wzywani do rady, a przytém spełniający obowiązek astrologów, wieszczków i guślarzy. Stosunek podobny do średniowiekowego lennictwa łączy przedniejsze osoby narodu z panującym: onito otaczają tron jego z zaszczytném mianem Pehlewanów, czyli rycerzy i witeziów. Noszą pancerz miedziany, za oręż maczugę i arkan; przytém włócznię, tarczę, kindżał, miecz, łuk i strzały. Liczba Pehlewanów jest mnoga; znaczniejsi są: Rustem, Sal, Keszwad ojciec Gudersa; Szidus, Roham i Giw synowie ostatniego; Biszen syn Giwa; Milad ojciec Gurgina; Ferhad syn Berzyna; Guraze ojciec Giwgana i t. d. Jako przeciwnicy szachów Iranu, od czasu podziału państwa przez Feryduna, który kraje za Oxem nadał Turowi jednemu z swych synów, występują szachowie Turanu; największą rolę między niemi gra Afraziab syn Peszenga a prawnuk Tura. Główniejsze miejsca na dworze Afraziaba zajmuje wezyr. Piran mądry. Z turańskich rycerzy najznamienitsi: Gersiwes brat Afraziaba; Pilzen, Lehak, Nestihen, Karuhan, bracia Pirana; następie: Kurem, Ekwas. Kalbed, Keru, Barman, Feruchel, Enderyman. Od najdawniejszych czasów panujące na Wschodzie wielożeństwo natrafiamy zarówno w Iranie jak w Turanie; jednakże w ten sposób, że jedna z wielu niewiast jest wybraną i panią haremu. Jako małżonki, kochanki i matki bohaterów znaczniejsze są: Rudabe małżonka Zala a matka Rustema; Temine kochanka ostatniego a matka Sohraba; Sudabe małżonka Kaj-kawusa,
