2. Nawróć się Izraelu do Pana Boga swego: boś upadł w nieprawości twoiéy.
3. Weźmićie z sobą słowa, a nawróćcie się do Pana: y mówćie mu: Wszytkę nieprawość odeymi, weżmi dobroć: a oddawać będziemy cielce warg naszych.
4. Assur nie zbawi nas, na koń nie wśiędźiemy, ani więcéy rzeczemy: Bogowie naszy, uczynki rąk naszych: bo się nad tym, który u ćiebie iest, ośiéroćiałym smiłuiesz.
5. Zléczę rany ich, umiłuię ie dobrowolnie: bo się odwróciła zapalczywość moia od nich.
6. Będę iako rosa, Izrael wypuści się iako Lilia, y puści się korzeń iego iako Libanu.
7. Póydą gałęzie iego, y będzie iako oliwa chwała iego, a wonia iego iako Libanu.
8. Nawrócą się siedzący pod cieniem iego: będą żyć pszenicą, a pusczą się iako winnica: pamiątka iego iako wino Libańskie.
9. Ephrnim: na co mi więcéy bałwany? Ia wysłucham, y ia go naprostuię iako iodłę zieloną, zemnie owoc twóy nalazł się.
10. Kto mądry, a zrozumie to? rozumny, a pozna to? bo proste drogi Pańskie, a sprawiedliwi będą nimi chodzili: ale przestępce poupadaią na nich.
PROROCTWO
JOEL.
IOel wykłada się, poczynaiący, abo Pan Bóg. Ten prorokuie o spustoszeniu źiemie Judzkiéy czterema plagami, napominaiąc aby śię ku Panu Bogu nawrócili, y o przyszłym sądzie. Cieszy przytym przyszćiem Messyasza, y zesłaniem Ducha ś.
Joel okazuiąc cztéry plagi, któremi miała bydź Judzka źiemia skarana, upomina, nawięcéy kapłany ku płaczu, postowi, modlitwam, lituiąc téż y sam takiego spustoszenia.
1. SŁowo Pańskie, które się stało do Joel syna Phatuel.
2. Słuchayćie tego staroy, a bierzcie w uszy wszyscy obywatele źiemie: ieśli się to stało za dni waszych, abo za dni oyców waszych?
3. O tym synom waszym powiadayćie, a synowie waszy synom swoim, y synowie ich rodzaiowi drogiemu.
4. Ostatek gąśienice ziadła szarańcza, a ostatek szarańczéy, ziadł chrząscz, a ostatek chrząscza, ziadła rdza.
5. Ocuććie się piiani, a płaczćie y wyyćie wszyscy którzy piiećie wino z słodkością: bo zginęło od gęby waszéy.
