18. I kusili Boga w sercu swém, żądaiąc pokarmu według lubości[1] swoiéy.
19. A mówili przeciwko Bogu temi słowy: Izali może Bóg zgotować stół na téy puszczy?
20. Oto, uderzył w skałę, a wypłynęły wody, i rzeki wezbrały; izali téż będzie mógł dać chléb? Izali nagotuie mięsa ludowi swemu?
21. Przetoż usłyszawszy[2] to Pan, rozgniewał się, a ogień się zapalił przeciw Iakubowi, także i popędliwość powstała przeciw Izraelowi.
22. Przeto iż nie wierzyli Bogu, a niemieli nadziei w zbawieniu iego;
23. Choć był rozkazał obłokom z góry, i forty niebieskie otworzył,
24. I spuścił im iako deszcz mannę[3] ku pokarmowi, a pszenicę niebieską dał im.
25. Chléb mocarzów iadł człowiek, a zesłał im pokarmów do sytości.
26. Obrócił wiatr ze wschodu na powietrzu, a przywiódł mocą swą wiatr z południa;
27. I spuścił na nie mięso iako proch, i ptastwo skrzydlaste iako piasek morski;
28. Spuścił ie w pośrzód obozu ich, wszędy około namiotów ich.
29. I iedli, a nasyceni byli hoynie, i dał im czego żądali.
30. A gdy ieszcze nie wypełnili żądości swéy, gdy ieszcze pokarm był w uściech ich:[4]
31. Tedy zapalczywość Boża przypadła[5] na nie, i pobił tłuste ich, a przednieysze z Izraela poraził.
32. Ale w tém wszystkiém ieszcze grzeszyli, i nie wierzyli cudom iego,
33. Przetoż sprawił, że marnie dokonali dni swoich, i lat swoich w strachu,
34. Gdy ie tracił, ieźliże go szukali, i nawrócili się, a szukali z rana Boga,
35. Przypominaiąc sobie, iż Bóg był skałą ich, a Bóg naywyższy odkupicielem ich.
36. (Aczkolwiek pochlebiali mu usty swemi, i ięzykiem swoim kłamali mu.
37. A serce ich nie było szczere przed nim, ani wiernymi byli w przymierzu iego.)
38. On iednak będąc miłosierny odpuszczał nieprawości ich, a nie zatracał ich, ale częstokroć odwracał gniew swóy, a nie pobudzał wszystkiego gniewu swego;
39. Bo pamiętał, że są ciałem, wiatrem, który[6] odchodzi, a nie wraca się zaś.
40. Iako go często draźnili[7] na puszczy, i do boleści przywodzili na pustyniach?
41. Bo coraz kusili Boga, a Swiętemu Izraelskiemu granice zamierzali.
42. Nie pamiętali na rękę iego, i na on dzień, w który ie wybawił z utrapienia;
43. Gdy czynił w Egipcie znaki swoie, a cuda swe na polu Soan;
44. Gdy obrócił w krew[8] rzeki ich, i strumienie ich, tak że z nich pić nie mogli.
45. Przepuścił na nie rozmaite[9] muchy, aby ie kąsały, i żaby,[10] aby ie gubiły;
46. I dał chrząszczom[11] urodzaie ich, a prace ich szarańczy.
47. Potłukł gradem[12] szczepy ich, a drzewa leśnych fig ich gradem lodowym.
48. I podał gradowi bydło ich, a maiętność ich węglu ognistemu.
49. Posłał na nie gniew zapalczywości swoiéy, popędliwość, i rozgniewanie, i uciśnienie, przepuściwszy na nie Anioły złe.
50. Wyprostował ścieszkę gniewowi swemu, nie zachował od śmierci duszy ich, i na bydło ich[13] powietrze dopuścił;
51. I pobił wszystko pierworodztwo[14] w Egipcie, pierwiastki mocy ich w przybytkach Chamowych;
52. Ale iako[15] owce wyprowadził lud swóy, a wodził ie iako stado po puszczy.
53. Wodził ie w bespieczeństwie,
