Strona:Beecher-Stowe - Chata wuja Toma.djvu/17

— 15 —

 Wtem głośne stukanie do drzwi porwało go na nogi.
 Wskoczył i otworzywszy drzwi krzyknął tak okropnie, że zewsząd zbiegać się poczęli niewolnicy, a ujrzawszy nieszczęście tarzali się po podłodzie i rwali włosy.
 Na noszach, owinięty w płaszcz leżał pan ich ukochany, ojciec i dobroczyńca, nieżywy.
 Wiedzieli, co ich czeka. Pani była okrutna w obejściu się z niewolnikami, opuszczając zapewne dom, sprzeda ich na południe gdzie najgorzej obchodzono się z niewolnikami, a zostawi sobie tylko tych, których z domu rodzicielskiego przywiozła.
 Tak się też stało. Nie pomogły tłomaczenia, iż pan Saint Claire darował wolność Tomowi, zła kobieta sprzedała go wraz z innymi.
 Nowy pan Toma nazywał się Legre.
 Posiadał on rozległe plantacje nad brzegem rzeki Czerwonej.
 Zaczął od tego, że kazał Tomowi