Strona:Artur Oppman-Śpiewy historyczne.djvu/056

 „Marsz, marsz, Dąbrowski!
 Z ziemi włoskiej do Polski!
 Za twoim przewodem,
 Za twoim przewodem,
 Złączym się z narodem!“


Boże! Jeszcze raz w życiu daj mi chwilę taką!
Żyło się, ot, jak żołnierz, biednie, ladajako,
Lecz zapłacił nam wszystko ten głos, z serc wyrwany,
Jak w niebie, grosz ostatni żebrakowi dany.


 „Przejdziem Wisłę, przejdziem Wartę,
 Będziem Polakami!
 Dał nam przykład Bonaparte,
 Jak żwyciężać mamy


Bóg kocha prostą wielkość, wstrętna Mu myśl pusta
I Bóg to tchnął tę piosnkę w Wybickiego usta.


 „Marsz, marsz, Dąbrowski!
 Z ziemi włoskiej do Polski!“


Dąbrowski płakał. Łzy mu mknęły ciurkiem z oczu.
Kniaziewicz z Rymkiewiczem stali na uboczu,
Trzymając się w objęciach. Tremo drżał, jak listek.
I zdało się, że włoski ów refektarz wszystek,