doszły, wyczytujemy, że się i na Nas skarzą, jako dobra królewskie wykupujemy, w czém niepomału znajdujemy się być pokrzywdzonymi: albowiem nowe prawo, podług upodobania swego przepisać dla Nas chcą, sobie samym więcéj, aniżeli Nam, wolności dozwalają, mniemając Nas być niższemi od siebie. Mówią, że statut króla Jagiełły wzbrania Nam posiadać dóbr królewskich, dla tego, że jesteśmy rodu książęcego; tęż samą przyczynę moglibyśmy przeciwko nim samym obrócić: oni to nie mają prawa posiadać królewszczyzn, bo radzi nazywają się książętami, hrabiami i tém podobnie, w listach, pomnikach i innych okolicznościach sami się podpisują, albo się zapisać każą; tego od innych wymagają, i nie miło im, kiedy im kto ubliży. Skrupulatni ci przywilejów i praw stróże, zdaje się, że Naszego stanu i urodzenia nie widzą, rozumiejąc Nas być książęcego rodu, gdy My z krwi i rodu najznakomitszych królów pochodzim. Statut ten Władysława rozumie się o książętach pochodzących z książąt, czy to podległych, czy nie podległych królestwa, ale nie o królowych. My nie jesteśmy księżną podobną królestwa, ale królową Królestwa Polskiego, księżną i panią jego poddanych, przeto statut ten Nas tyczyć się nie może. Gdyby to było myślą prawodawcy, wyłączyć królową od posiadania królewszczyzn, wyraźnie by to w statucie ostrzegł. Jeżeli wolno poddanym naszym posiadać królewszczyzny, czemuż Nam nie, co jesteśmy ich królową i panią? Nam, co rozszarpane i rozproszone dobra dla króla Jegomości i Najjaśniejszego syna naszego odzyskujemy od tych, co je po części zniszczyli, po części sobie przywłaszczyli? Obwiniają Mikołaja Wolskiego, kasztelana sandomierskiego, marszałka dworu, jakoby Nam doradzał i pomagał do wykupienia dóbr królewskich. Niesprawiedliwie, gdyż my nie jesteśmy tyle z rozsądku i znajomości rzeczy obrani, żebyśmy sami przez się nie umieli poznawać, co może być królowi JMci i Rzeczypospolitéj pożytecznego. Przywiązanie nawet nasze ku JKMości, ku Najjaśniejszemu synowi Naszemu i ku poddanym Naszym, zmu-
