Strona:Antoni Lange - Dzieje wypraw krzyżowych.djvu/77

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

ścijan pozostawały jeszcze Antyochia, Trypoli, Tyr i Jerozolima.
Upadek Jerozolimy. W r. 1187 w końcu czerwca stanął Saladyn nad Tyberyadą. Miał ze sobą 80,000 wyborowego wojska, ze wszystkich plemion tureckich, egipskich i maurytańskich. Jerozolima była dla nich miastem równie świętem, jak dla chrześcijan i, ponieważ oni chrześcijan nazywali niewiernymi (giaurami), przeto uważali po swojemu, że, walcząc o Jerozolimę, prowadzą także wojnę świętą.
Baldwin V mógł wystawić zaledwie 2,000 konnicy i 15,000 piechoty; przytem wszystko to byli ludzie z Europy; chrześcijanie miejscowi — Grecy i Syryjczycy — nie chcieli walczyć z orężem w ręku.
Wszystkie zakony, templaryusze i bracia szpitalni — wyruszyli do boju. Ale już przedtem niektórzy z książąt, jak Rajmund, przeszli na stronę Saladyna.
W Jerozolimie zaś samej krzywo na łacinników patrzyli Grecy i Syryjczycy — i jakieś potajemne konszachty prowa-