Strona:Antoni Lange - Dzieje wypraw krzyżowych.djvu/55

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

odpędził Turków, przecież bitwa była ciężka, bo wielu książąt, a także i sam Baldwin dostali się do niewoli.
Egipcyanie napadli na Palestynę; ale ich odparto, a właśnie nadpłynęły z Europy okręty weneckie, które chrześcijanom dopomogły. Włosi zdobyli sławną naonczas fortecę Tyr, o której już Pismo Święte wspomina.
Przerażeni tem mahometanie wypuścili Baldwina na wolność.
Zakony. Wielką pomocą w wojnach z Saracenami były zakony rycersko-religijne. Zakonnicy-rycerze ślubowali czystość, odprawiali służbę bożą jak księża, ale zarazem urządzeni byli po wojskowemu i stanowili armię doskonałą. Najwyższy kapłan nazywał się wielkim mistrzem. Zakony takie założyli Francuzi, Włosi i Niemcy.
Francuzi osiedlili się koło dawnej świątyni Salomona i nazywali się rycerzami Świątyni, po łacinie Templum, stąd nazywano ich Templaryuszami. Nosili oni biały płaszcz z czerwonym krzyżem.
Zakon włoski — rycerze św. Jana, Joannici, zwali się też Braćmi Szpital-