Strona:Antoni Lange - Dzieje wypraw krzyżowych.djvu/51

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

francuski dał mu za żonę swoją córkę; był w Niemczech i we Włoszech, a wszędzie go witano jak bohatera i królewicza z bajki.
Zebrał tedy więcej niż 30,000 ludzi, a miał też okręty weneckie, genueńskie, pizańskie — i po trzech latach ruszył w drogę do Ziemi Świętej. Zatrzymał się u brzegów greckich — i tu osaczył miasto nadmorskie Dyrrachium.
Cesarz jednak był dobrze przygotowany. Raz jeszcze Bohemund poniósł srogą porażkę (w r. 1108) — i musiał zawrzeć bardzo przykry dla siebie pokój. Szczęśliwie się stało, że ten człowiek chytry, który tyle złego uczynił wojskom chrześcijańskim, nie osiągnął swych celów. Odtąd już siedział cicho i do niczego się nie mieszał, bo też mu dobrze rogów przytarto. Umarł w r. 1111.
Panowanie Godfryda, pierwszego króla Jerozolimy. Królestwo Gofryda składało się z Jerozolimy, oraz 20 miast i miasteczek. Postanowił on państwo swoje rozszerzyć: zdobył Tyberyadę i inne części Galilei, a potem ważne dla Tur-