Strona:Antoni Lange - Dzieje wypraw krzyżowych.djvu/161

leczny, prawy i pobożny, miłujący do głębi ducha wiarę Chrystusową — Ludwik IX, który później został uznany za świętego, i jako święty stał się obok świętego Dyonizego drugim patronem Francyi. — Tak więc jak Francuzi zaczęli, podobnież Francuzi zakończyli wojny krzyżowe, gdyż dwie wyprawy Ludwika Świętego były ostatnie i po nich nikt już nie szedł wojować o Ziemię Świętą. — To też dawnemi czasy król francuski nazywał się christianissimus t. j. najbardziej chrześcijański, a wojny francuskie określono jako Geta Dei per Francos (Dzieła Boga przez Francuzów).
 W r. 1247 w miesiącu czerwcu Ludwik IX postanowił udać się w drogę. Rządy kraju pozostawił w rękach swej matki, królowej Blanki, niewiasty pełnej cnót i świętości, z którą też żegnał się tkliwie i gorąco, albowiem kochał ją nad wszystkie ziemskie istoty (jak sam to powiadał). Niebo błogosławiło przedsięwzięciom świętego monarchy i kiedy cała Europa była w wojnach domowych, trwodze i krwi rozlewach, Francya jedynie kwitnęła pokojem wewnętrznym.