Aż upłynęły czasy... Wtedy się zjawił
Anu,[1] syn ich potężny
Anu, syn Anszar i Kiszar...
Narodził się Ea,[2] któremu los nadął
Mądrość, wszechwiedzę, rozumienie...
Bóg siły wielkiej, znawca czarnoksięztwa —
Nieporównany z nikiem...
Powstały też inne bogi:
Marduk[3] — Isztar[4] — i siostra jej Eresz-kigal,[5]
I bogi niższe Igigi,[6] Anunnaki...[6]
Nowe bogi naruszyły spokój Apsu
I widział on, iż się zbliża wielka burza.
Królestwo jego szło do schyłku
A Tiamat w gniewie się rzucała.
Nowe bogi chciały uwięzić praojców,
Chciały same nad światem panować.
Apsu — wielki ojciec bogów
Zawezwał Muumu[7] gońca swego i rzecze:
— „Muumu, gończe, który serce me radujesz,
Wstań — idźmy do Tiamat!“
Poszli — przed obliczem Tiamat się kładą
I rozważają czyny bogów swoich dzieci.
Apsu usta otworzył i rzecze
I do prześwietnej Tiamat mówi słowo:
- ↑ Anu po upadku pierwszych bogów — jest głową Panteonu babil. Jest synem Anszar i Kiszar. — Małżonka jego zowie się Antu. Anu-Bel-Ea stanowią drugą trójcę babilońską. — Anu jest bogiem czysto babilońskim; w czasach asyryjskich — znika.
- ↑ E-a (u gr. Aos, Oannes) jest to Apollon i Prometeusz babiloński, ojeiec czarnoksięztwa, przyjaciel ludzi. Zestawienie tego imienia E-a z hebr. Ja-o, Jahu — nie utrzymało się. Są to wyrazy niezależne; przedtem czytano go Nu-a. — Ea — jest — to „bóg człowiek“ (ilu amelu).
- ↑ Marduk — syn Ea, bóg wiosny, główny później bóg Babilonu.
- ↑ Isztar — bogini wojny i miłości; zwana też Iszhar (Aszera). U greków Astarte.
- ↑ Ereszkigal — siostra jej — bogini piekieł.
- ↑ 6,0 6,1 Igigi i Anunnaki — bogowie niżsi, przeciwstawni pierwsi — to b. nieba, drudzy — ziemi.
- ↑ Muummu — tu występuje jako osoba oddzielna; goniec boga Apsa.
