Strona:Andrzej Strug - Dzieje jednego pocisku.djvu/238

umówione hasło: „czy pani Wojdalińska już powróciła z letniego mieszkania“?
 Pan Kazimierz, mizerny, mały człowieczek, spojrzał nań zmęczonemi oczami, uśmiechnął się ironicznie i zapytał:
 — Co to ma znaczyć?
 — Wy jesteście „Pan Kazimierz“?
 — Tak mi jest na imię...
 — A więc ja się was pytam: „czy pani Wojdalińska już przyjechała z letniego mieszkania“?
 — Już to pan raz powiedział. Nie znam żadnej pani Wojdalińskiej, ale przypuszczam, że chyba nawet i ona wróciła już z letniego mieszkania — przecie to marzec... O co panu właściwie idzie?
 — Przecie to u was pod-biuro?
 — „Podbiuro“? Co to takiego?
 — Wy jesteście „pan Kazimierz“?
 — Ja jestem, do wszystkich djabłów, ale już nim przesłałem być od pięciu miesięcy. To wszystko, co mogę powiedzieć!
 — Jak to?
 — A tak!
 — Odłóżcie kpiny na potym, ale ja dzisiaj muszę się widzieć z kimś z „wydziału“.
 — Nic a nic nie rozumiem, proszę mi raz dać święty spokój!
 — Uważam, że tu coś zmienili, i wy mi nie wierzycie. Ja to rozumiem, ale zważcięż i wy moje położenie: ja zdaleka, z prowincji i z ważnym interesem. Z bardzo ważnym! Nie mam żadnego adresu...