Strona:Andrzej Stopka Nazimek - Sabała.djvu/48

 — Ono ino — prosem piéknie ik wielkomożności — niek-ze idom. Cuhe im dom, to sie odziejom. A kie horość przýsła, to ono ta trza jom wygnać, bo i śmierzć bedzie kajsi nie prec.
 Bedzie koło wędłów zajézdzać.
 Ony, to som jest siostry, a śmierzć, to straśnie wartkà baba — haj.
 Odział własną cuhą lekarza, a sam, przewróciwszy serdak do góry kudłami, suwał lekko po błocie przodem i mruczał pod nosem:
 — Ono, ja tak uwazujem, co sie musiało gazdostwo w niebie popsuć, abo jako?
 Tak leje i leje bez porządku.
 Stosunek jego do Chałubińskiego różni górale bardzo różnie sobie tłumaczyli.
 Jedni mówili, że Chałubiński ma jakiegoś robaka na sumieniu, co go gryzie. Każe więc Sabale błaznować i pleść sobie głupstwa i tem się cieszy.
 Drudzy — może przez zazdrość — źli byli na niego, że nadużywa dobroci lekarza i siedzi u niego, bo mu dobrze jeść dają,
 Inni wreszcie byli tego zdania, że dziwactwo starca interesuje lekarza, który go obserwuje, jako jakiś ciekawy okaz.
 Są to twierdzenia — zupełnej nie mające podstawy.
 Przekonać się można było, że staremu prze-