Ta strona została uwierzytelniona.
| 748. | Rośnie jak na drożdżach. |
| 749. | Rośnie do pachołka, a nie do kołka. |
| 750. | Rośnie ku dziewce, a nie ku śliwce. |
| 751. | Róża jak pieknie roście, na gałązkach ma oście. |
| 752. | Ruła bez szpiku (= osieł, głupiec). |
| 753. | Rzucá groch o ściane. |
| 754. | Sagimu (nagiemu) wszędzi zima. |
| 755. | Samo sie nic nie zrobi. |
| 756. | Schowane wiecy sie nándą (= skradzione). |
| 757. | Ściska ściskała, przydzie na to wyskała. |
| 758. | Sen mara, Bóg wiara. |
| 759. | Siedź w kącie bałamącie, jesiś dobry nájdą cie. |
| 760. | Skąpy dycki moc traci. |
| 761. | Słaby, jak mucha z pomyji. |
| 762. | Słońce tak dobrym jako złym świéci. |
| 763. | Słowo wiater, pismo grunt. |
| 764. | Służ ty panu wiernie, on ci za to pierdnie. |
| 765. | Służba pańská na pstrym koniu jeździ. |
| 766. | Służba wolność traci. |
| 767. | Słysz uchem, a nie brzuchem. |
| 768. | Smerdzi jak żyd czoskem. |
| 769. | Smerdzi-robótka, a woni-chlebiczek. |
| 770. | Śmiały dali zajedzie jak bojący. |
| 771. | Śmieje sie jak Filip na jelito. |
| 772. | Śmierć. O człowieku, który właśnie umarł mówią: |
Wybráł sie na tamten świat; już wycierpiáł; już skonáł; już wykalékowáł; już wyprzągnął; już wypuścił ducha; już wytchnął; już zamróżył oczy; już zasnął; już wywojowáł; już wyprościł nogi; już go ni ma; już go śmierć zachwaciła; już sie wywrócił; już skończył; już nas odbieg; — pogardliwie: już wyciągnął kopyta, już skapáł, już zdech.
| |
