Kikica = jezioro pod wsią Kobylaszem. Por. ros. kikatĭ = krzyczeć (jak łabędź); młr. kykati.
keszk = twaróg. Por. niem. käse = ser, pol. dyjal. (w Poznańskim) kazek = ser, łać. caseus.
kipa, kipka = kosz, niecka z łupek pleciona; np. dała mu kipe = dała mu kosza, dostáał kipe; kipnik = kupiec (chodzący z kipą). Por. lit. kypas = wielki kosz, niem. dyjal. kipe, kiepe, niem. kiepe, angsaks. cypa.
Kiprzewo = wieś w pow. kartuskim; Kiprznica = pole i struga pod wsią Osiekiem. Por. stsł. kyprŭ, czes. kyprý = nietwardy, luż. kipry = słaby, młrus. kypry = dziurkowaty.
kiszkac = kichać. Por. stsł. kyhati, dlłuż. kichaś, resp. kich-kich robić, *kichkac, kiszkac.
kita = kita, pęk, np. lnu, garść lnu. Por. stsł. kyta, pol. kita, białor. kitka.
kiwac = kiwać; já kiwian, uón kiwie = on kiwa. Por. stsł. kywati, łuż. kiwać.
klauchy resp. klauche (l. mn.) = 1. klapa na uszy u czapki; 2. klapouchy, obwisłe uszy. Por. koło-ucha, kole-ucha.
klec = kluć, klwać, ja klejan. Por. stsł. klĭvati, pol. kluć, ros. klevatĭ.
kleczka = 1. dziura na końcu skręt u woza, przez którą rozworznik przechodzi; 2. klekotka drewniana o trzech sercach, jaką zamiast dzwonka zawieszają u szyi bydłu pasącemu się w lesie. Por. stsł. klekŭtati = krzyczeć, klegŭtati = klekotać, czes. klektati, lit. klëgti pol. klekotać. Onomatop.
klej = woda zlana z ryb po przepłókaniu. Por. stsł. klêj, pol. klej.
kleka, kleczka = 1. płóz u sań. 2. jarzmo na jednego wołu (na dwa woły wkłada się jarzmo); 3. klapa na uszy u czapki zimowéj, kapuzą zwanéj; 4. klamka u drzwi, kluczka; 5. laska krzywa, krępulec, karkulica, krakula. Por. *kljuk, stsł. ključĭ = hak, klucz, nsł. sključiti = skrzywić, kljuka = klamka, kluczka, łuż. kluč, kluka, sklučić = skrzywić, ros. kljuka = laska krzywa, pol. klucz, kluka, kluczka = skobel, klamka, łać. cliquetus, franc. cliquet, niem. dyjal. klucke = karkulica, niem. klinke = skobel.
kleknanc = uklęknąć, stsł. klęknąti.
