gapa = wrona; np. wejle, gapa lejcy (leci). W Poznańskim: glapa. Por. niem. gaffen, jappen, dolnoniem. gapen, po. gap, gapić się.
garcel, gárcel = gardziel. Por. stsł. grŭło, pol. garło, gardło, gardziel, stsł. gerdêlĭ.
gardzec = ogrodzić. Por. stsł. gradŭ, pol. ogród, połab. gord, łuż. hrod, lit. gardas.
gárk = garnek. Por. stsł. grŭnŭ, grŭniło, połab. gornak.
garlo = gardło, dyjal. garło, stsł. grŭło.
gąbierzec se = paczyć się; gąbiérzénie = paczenie się. Por. stsł. gŭnąti (z gŭbnąti), gŭbežĭ, pol. giąć, gibnąć, nagibać, gibki.
gąszcz = rzemień u cep łączący bijak z dzierżakiem. Por. stsł. ąza, ąże, gążwica, nsł. goż = rzemień, bułg. gŭžwa, czes. houż, pol. gążwa.
gangotac, gangnotac = gęgotać. Por. stsł. gągnati, gągnąti; ganganice = gęsi.
gans, gęs, gusa = gęś; gansor, gąsor = żóraw studzienny, gęsior; ganse = gąsię. Por. stsł. gąsĭ, połab. gons, gunsiar = gęsiór, dlnłuż. gus.
gbur = właściciel folwarku, gospodarz posiadający grunt własny; np gbur to mur (przysłowie). gburka = żona gbura; gburczák = młody gbur, syn gbura; gburczánka = córka gbura; gburski = do gbura należący; gburstwo; gburztswo = własność gburska. Por. pol. gbur = prostak, niem. bauer, stniem. gipuro, śgniem. gebur.
gdakac, gdokac = gdakać, łuż. dakaś, ros. kudachtatĭ, czes. kdákati. Onomatop.
Gdańsk, Gdańsko, Gidanie, Dańsko, Gduńsk, Gdunsk = miasto Gdańsk; Gdaniec = imię własne; Gdynia = 1. wieś pod Gdańskiem; 2. nazwa strumienia. Por. stsł. gdunja, pol. gdula, łać. cotonea, coctanum.
gdowa = wdowa. W innych dyjal. pols. także: gdowa. Por. stsł. wĭdowa.
gedlec, geldzec = łechtać; geldzenié = łechtanie; geldzący = łechtliwy. Por. bułg. gŭdel, gŭdeličkam, gŭdelična = łechtać.
gęgawa = gęś. Por. stsł. gągnati, pol. gęgać, gęga.
